Dit sprookje, als toneelstuk van groep 8, speelt zich af in een landschap door een rivier in tweeën gedeeld, de grens tussen twee landen. Links het land van het dagelijks bewustzijn, van de zintuigen en rechts het land achter de zintuiglijke wereld, de geestelijke wereld. Aan het eind van het sprookje is er een verbinding ontstaan tussen deze twee landen door een vaste brug, dankzij de liefde en offerkracht van de slang. 

Er verschijnen verschillende figuren in het sprookje die door samenwerking kunnen toewerken naar de climax; de verbintenis tussen de Schone Lelie en de Jongeling. Met de dwaallichten als elementen-wezens, schepsels van het licht, niet van warmte. Zonder moraliteitsbesef, vrolijk en opgewekt, vol humor. Zij hebben een bijzondere relatie tot het goud, voeden zich ermee en schudden het als klinkende munten gemakkelijk weer van zich af. Zij gedragen zich als een kind met weinig bewustzijn van de consequenties van eigen daden. Maar spelen een belangrijke rol in de ontknoping.